Çocuk Hikayesi

Çocuk Hikayesi

Caner düşünceler arasında uykuya daldı. Rüyasında uzayda dolaşıyordu.Birden bir uzay aracıyla uzaya çıktığını gördü. Çok heyecanlıydı. Çok geçmeden kendini ay yüzeyinde dolaşırken buldu. Ayın ışıldayan yüzü gözlerini kamaştırdı. Ay güneşten aldığı ışıkları yansıtıyordu. Gökyüzündeki yıldızlar ışıl ışıl ona gülümsüyordu. Aralarında en parlak bir yıldız elini ona uzattı. Eğilip usulca; "hadi, benimle gel!" dedi.

"Şu kocaman evrende yalnızım. Sen arkadaşım olur musun?" dedi.

"Hayır, sizinle gelemem. Okulum var. Babam göndermiyor, ama ben gideceğim."

Yıldız dans ederek cevap verdi: "Hadi gidelim. Ay dede bekler bizi. Gezegenlerin bayramı var geç kalmayalım."

Caner cevap vermedi.

Yıldız, gezegenleri göstererek Caner'ın ellerinden tutup havalandı. O da yıldızın kanatlarına tutunarak, uzayın derinliklerinde dolaşmaya başladı. Her şey okuduğu masallardaki gibiydi. Marsa gelmişlerdi. Yıldızın ellerinden daha sıkı tuttu. Birden gökkuşağının arasından geçti. Çok geçmeden bulutların üzerinde yürümeye başlamıştı. Yaşadıklarına inanamıyordu. Venüsten ayrılmış, Merkür gezegenine gelmişlerdi. Ama o da neydi? Yıldız onu yalnız bırakarak uzayın derinliklerinde kaybolup gitti. Ardından seslendi. Biraz da korkuyordu. Birden garip bir yalnızlık hissetti ama yoluna devam etmeliydi. Yeni şehirler, yeni gezegenler keşfetmek istiyordu.

Caner yıldıza seslenmeye devam etti. Çok geçmeden ince bir ses duydu.

“Ellerimden sıkıca tutun!" diyordu. Bu defa güneşin yanından geçerek uzayın karanlık derinliklerine doğru ilerlemeye başladı. Birden çok palak bir ışık göründü. Yaklaştıkça heyecanı daha da artıyordu. Işık yeşil ve büyüleyici bir gezegenden geliyordu. Gezegenin tam ortasında dünyada olduğu gibi okyanuslar, ormanlar vardı. Yaklaştıkça ışıltılı şehirler yüksek yüksek binalar göründü. Bulutların üzerinden dünyayı hayranlıkla izlerken, birden kendi köyünü gördü. Hiç düşünmeden yıldızın ellerini bırakarak bir buluta tutundu. Heyecanı doruk noktasına çıkmıştı ki uyandı..!

H. Elveren Peköz